วาสน หรือ วาสนา คือ.. อาการกายวาจา ที่เป็นลักษณะพิเศษของบุคคล

วาสน หรือ วาสนา คือ.. อาการกายวาจา ที่เป็นลักษณะพิเศษของบุคคล 

ซึ่งเกิดจากกิเลสบางอย่าง และได้สั่งสมอบรมมาเป็นเวลานาน 

จนเคยชินติดเป็นพื้นนิสัยประจำตัว แม้จะละกิเลสนั้นได้หมดแล้ว 

แต่ก็อาจจะละอาการกายวาจาที่เคยชินไม่ได้ เช่น ... 

คำพูดติดปาก อาการเดินที่เร็ว หรือเดินต้วมเตี้ยม เป็นต้น 

(แรงเฉื่อยของพลังงานแห่งจิต วิญญาณ)

ท่านขยายความว่า วาสนาที่เป็นกุศล ก็มี เป็นอกุศล ก็มี 

เป็นอัพยากฤต คือเป็นกลางๆ ไม่ดีไม่ชั่ว ก็มี 

ที่เป็นกุศลกับอัพยากฤตนั้น ไม่ต้องละ

แต่ที่เป็นอกุศลซึ่งควรจะละนั้น แบ่งเป็น ๒ ส่วน 

คือ ส่วนที่จะเป็นเหตุให้เข้าถึงอบาย และส่วนที่เป็นอกุศลทั้งมวล 

กับส่วนที่เป็นเหตุให้เกิดอาการแสดงออก ทางกาย วาจา แปลกๆ ต่างๆ

ส่วนแรก พระอรหันต์ทุกองค์ละได้ แต่ส่วนหลัง พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่ละได้ 

พระอรหันต์อื่นละไม่ได้ เช่น พระสารีบุตร ท่านหมดกิเลสแล้ว แต่อาการนิสัยยัง หลุกหลิกอยู่ เดินผ่านร่องน้ำ ท่านกระโจนข้ามเลย ไม่ต้องเดินอ้อมไปหรอก

จึงมีคำกล่าวว่า พระพุทธเจ้าเท่านั้นละกิเลสทั้งหมดได้พร้อมทั้งวาสนา